Hoe gaat het met u?

Na mijn laatste brokje, loop ik via de tredes van de trap naar boven. In de grote slaapkamer staat mijn favoriete stoel. Elke dag breng ik hier mijn slaapuren door, of er nou een berg kledingstukken op ligt of niet. Fijn, vandaag ligt er niks.

Niet veel later lig ik half te slapen, en geniet ik van de rust. Op mijn oude dag is dit één van de weinige dingen om nog van te genieten. Jagen is helaas allang verleden tijd.

Tsjirp tsjirp tsjirp

Verschrikt kijk ik op. Dat geluid klonk wel erg hard. Dan zie ik het dier die zo luidruchtig van zich laat horen. Het is een roodborstje. Zijn rode borst gaat op en neer terwijl hij druk aan het tsjirpen is.

Een gevoel van vroeger borrelt weer naar boven. Vroeger was ik de beste van de hele wijk. Ik kon jagen als de beste.

En nu? Nu lig ik hier toe te kijken naar een vogel op een tak, in de grote boom die pronkt in de voortuin. Met enkel een glazen ruit tussen ons in.

Het roodborstje kijkt nu ook verschrikt zodra hij mij spot vanachter het gordijn. Even is het stil. Maar niet voor lang.

“Hallo,” klinkt er uit zijn snavel.

“Hallo,” klinkt weer dezelfde stem.

Door met mijn voorpoten op de smalle vensterbank te leunen, zie ik de vogel beter, maar lijk ik ook ineens stukken groter.

Toch blijft het roodborstje rustig staan op de tak van de boom.

“Hallo?” Antwoord ik twijfelend terug. Nooit sprak een vogel mij toe.

“Hoe gaat het met u kat?” Vraagt hij.

“Wel goed, denk ik.” Nogal altijd ben ik verbaasd. Deze vogel is anders. Niet bang voor mij. Komt het misschien door het glas? Of... omdat ik oud ben? Niet meer gevaarlijk genoeg?

“Dat is goed. Weet je wat ook goed is? De frisse buitenlucht. Kom naar buiten. Strek je benen!”

“Is het zo duidelijk dat ik niet buiten kom?” Vraag ik de vogel.

“Ik zie u nooit meer buiten, kat.”

Ik knik toestemmend. Het is waar.

“Ik moet weer gaan. Fijne dag, kat.” Hij spreidt zijn kleine vleugels en vliegt ervan door. Een duik richting de grote heg in de voortuin. Inmiddels schijnt de zon in de grote slaapkamer, precies op het grote bed. Van het bed kijk ik naar buiten.

Dan loop ik via de tredes van de trap weer naar beneden. En voor het eerste in lange tijd neem ik weer de kattenluik, waarna mijn neus de frisse lucht opsnuift.