Verkiezingen: babbeltjes & koffie

‘Bedankt, hè.’ Eekhoorn glimlacht als hij zijn zakje met nootjes toegewezen krijgt. Tevreden wandelt Eekhoorn door het bos. Al snel is zijn humeur beter dan vanochtend. Niet alleen koffie kan helpen.

Over een klein halfuurtje is het klokslag 12 uur, vandaar dat hij nog eventjes een ommetje kan maken. Tijdens de wandeling ziet hij een mooi bankje verschijnen wat uitkijkt op een mooi grasveld. Nog even, en dan staan die grote beesten met die vlekken er weer. Elk jaar hetzelfde liedje. Eekhoorn ploft zich neer op het bankje. Nu kan hij even bijkomen. Wandelen is nooit de sterkste kant geweest in de familie van Eekhoorn.

Even sluit hij zijn ogen en snuift hij de lentegeur op. Een heerlijk gevoel van weer een nieuwe lente. Na enkele minuten komt Egel voorbij lopen. En al snel volgde er een gevoelig onderwerp. Dat is nooit te vermijden als je Egel tegenkomt. Gelukkig is Eekhoorn één van de vele dorpsbewoners die het gewoon accepteert.

De horloge van Eekhoorn tikt de 12 uur aan, en opeens is er luid gejuich te horen. ‘Wat is dat?’ Vraagt Egel, zijn wenkbrauwen staan op klokslag verbaasd. ‘Oh, ik denk dat ik het al weet.’ Antwoord Eekhoorn. Hij kijkt naar zijn horloge en springt van het bankje af. ‘Ik moet gaan. Afspraak met Muis.’ Egel knikt. ‘Tot de volgende.’ Zegt hij. Nu knikt Eekhoorn. Hij draait zich om en gaat er gehaast vandoor. Helaas minder snel als een haas.

Aangekomen bij De Vijver, is er al een heleboel te beleven. Overal staan kraampjes, overal hangen er slingers en is er muziek te horen. Eekhoorn vlucht de bomen in, om misschien een glimp van Muis te vinden. Al snel spot hij Muis bij het koffiekraampje.

‘En ik dacht dat je mijn koffie het lekkerst vond.’

Muis schrikt en kijkt achterom. ‘Eekhoorn! Ik dacht dat je niet zou komen opdagen, eerlijk gezegd.’

‘Dat is te zien. Mijn koffie wordt gelijk vervangen.’ Grapt Eekhoorn. Muis lacht terug. ‘Het enige wat een beetje drinkbaar is hier op de markt.’ Fluistert Muis met een knipoog.

Niet veel later lopen Eekhoorn en Muis richting de lijsttrekkers van Het Groene Bos. Met elk een babbeltje en wat koffie.

Hert kwam vertrouwd over. Hij wist waar hij over sprak. Vos had een sterke mening. Bleef voor zijn standpunten staan. En Konijn was iets bescheidener. Maar, dat maakte hem geen minder geschikte leider.

Eenmaal op de terugweg was Eekhoorn blij dat hij was gegaan. Het was één groot feest en ook de interessante gesprekken waren nog niet uit zijn kleine brein verdwenen.

‘Ik heb mijn keus gemaakt op wie ik ga stemmen. En dankjewel, Muis. Dit was erg gezellig.’ Vertelt Eekhoorn, als ze samen bij zijn huis zijn aangekomen. ‘Ach, het is niks.’

Binnen kruipt Eekhoorn onder een dekentje en zet hij de televisie aan.

‘Nu nog een geldig ID...’ Bedenkt hij zich opeens. ‘Dat lijkt me wel een slim idee.’